16.05 już nocowali już poza granicami Polski,dojechali do Berlina. Jak dotąd wszystko idzie zgodnie z planem,tylko pogoda nie bardzo sprzyja do jazdy rowerem. Nie rozbijali namiotów bo nie było takiej potrzeby.Andrzej zdaje relację na bieżąco na fb.

Cel do którego zmierzali został dziś osiągnięty



Oto relacja z fb Andrzeja

Dzisiaj jest ważny dla nas dzień. Dzięki Bogu, naszym Aniołom, ludziom dobrej woli, modlitwom, dotarliśmy do następnego celu naszej pielgrzymki. 13 maja wyjechaliśmy z naszych domów, i dziś tj. 13 czerwca dojechaliśmy ze świętą Ewangelią i z dobrymi humorami do Santiago de Compostela po miesiącu pielgrzymiej rowerowej tułaczki, i stanęliśmy przed katedrą w której znajduje się grób świętego Jakuba. Przesyłamy pozdrowienia dla naszych bliskich, przyjaciół, znajomych, wpółpracowników i tym wszystkim, którzy pomagali nam w naszej drodze. Niech Bóg obdarzy Was wszystkich, za pośrednictwem świętego Jakuba apostoła, zdrowiem, szczęściem i da błogosławieństwo na całe lata. Dziś zakończył się kolejny etap naszej pielgrzymki, ale jednocześnie rozpoczyna się następny. Teraz pragniemy dojechać rowerami do Fatimy. Ale zanim tam dojedziemy zamierzamy pojechać najpierw do Muxii i na Fisterra. To tam pielgrzymi według tradycji palą swoje rzeczy, kąpią się w oceanie na znak oczyszczenia i zaczynają nowe życie.

Gratulujemy i mamy nadzieję że koledzy zechcą się spotkać i pochwalić zdjęciami i opowieściami z takiej wspaniałej i dalekiej wyprawy na jednym z naszych zebrań

Ostatnio edytowany przez Marcin P (13-06-2016 20:08:52)

To być może ostatni wpis rozdziału pielgrzymka rowerowa na koniec świata "Bogaty w miłosierdziu swoim Bóg". Dzisiejszy dzień jest ostatnim dniem mojego urlopu. W poniedziałek do pracy. Ostatni raz byłem 12 maja. 13 maja wyjechałem z domu rowerem, i razem z dwójką przyjaciół dotarliśmy do krańców Europy, odwiedzając po drodze między innymi Lourdes, Santiago de Compostela i Fatimę. Szczerze. Po 40-stu kilku dniach aktywności fizycznej przydałoby się teraz odpocząć . Mogę tylko powiedzieć, że nie zmarnowałem ani jednego dnia na nudę. Cieszę się, że ten czas wykorzystałem w najlepszy możliwy sposób, bo każdy dzień był inny. Podziękowania. Dziękuję Panu Bogu, czyli mojemu głównemu i jedynemu sponsorowi, naszym Aniołom, za to, że się nami opiekowali, i prosimy o dalszą opiekę. Dziękuję moim rodzicom, za wszystko. Opiekowali się pewnie warzywniakiem pod moją nieobecność, który jest dla mnie oazą zwykłej codzienności. Dziękuję moim krewnym, znajomym, przyjaciołom, tym, którzy nam kibicowali, i tym, którzyyg za nas modlili, oraz tym, którzy dodawali słowa otuchy, poprzez różne środki komunikowania. Dziękuję ludziom dobrej woli, i tym, którzy pomogali nam podczas naszej pielgrzymki w jakikolwiek sposób. Dziękuję moim współpracownikom z narzędziowni, za wyrozumiałość i prezesowi zakładu, za udzielenie tak długiego urlopu. Dziękuję moim współtowarzyszom podróży, że tyle czasu ze mną wytrzymali. Fajnie też, że mieliśmy tego GPSa, a to dzięki Leszkowi i osobie, która mu go podarowała. Dzisiaj wracamy do naszych domów. Dzisiaj również kończy się kolejny etap naszej pielgrzymki, a jednocześnie rozpoczyna się następny- etap codzienności. Tak naprawdę pielgrzymka trwa całe życie... Teraz siedzimy na lizbońskim lotnisku na terminalu 2. Pakowanie roweru i sprzętu to również wyzwanie i mógłbym to spokojnie porównać do przejechania setki na rowerze, oczywiście, że wybrałbym to drugie. Trzeba się zmieścić w wadze i gabarytach. A jak pół kilo za dużo, to coś musi lądować do kosza, niestety. Bagaże już spakowane i czekamy na nasz trasport do domu. Do zobaczenia. Za uwagę dziękują: Lechosław Łopata, Jakub Piórkowski i ja w swojej skromnej osobie.